Nog nooit hoorde ik zoveel clichés als na de dood van Hugo. Van die letterlijke dooddoeners waar je niets mee kunt. En die vaak niet eens waar zijn.
‘De tijd heelt alle wonden’, was er zo ééntje. Wat zou het fijn zijn als het zo zou werken.
Dat je stil in een hoekje zou gaan zitten. Dat alles en iedereen aan je voorbij loopt. Dat je niet hoeft te praten, niets hoeft te doen, niet hoeft na te denken. Dat je op een dag wakker wordt en dat de zon ineens weer schijnt.
De dagen gaan inderdaad voorbij. De tijd verstrijkt, net zo snel of langzaam als altijd. Maar het
verdriet en het gemis worden niet minder. Zeker in de eerste weken en maanden lijkt het alleen
maar erger te worden. Je raakt steeds verder verwijderd van je baby en dat doet pijn.
Je voelt verdriet, boosheid, ontkenning en tegelijkertijd liefde, trots en dankbaarheid. Het is
verwarrend en vermoeiend. Je wordt op de proef gesteld. Je denkt dat je er wel bent. Om een dag later keihard onderuit te gaan en weer drie stappen terug te doen.
Maar je komt vooruit. In je eigen tempo. Op je eigen manier. En soms heb je onderweg een hand van iemand nodig. Of een heel team aan mensen om op te steunen. En dat is prima.
Ik mis Hugo nog steeds. En het bizarre is dat ik eigenlijk niet eens weet wat of wie ik mis. Dat maakt het niet gemakkelijker wat sommige mensen denken. Daar ligt juist de essentie van het verdriet.
Maar het betekent niet dat mijn leven hierdoor stil staat. Integendeel. Elk moment dat ik Hugo mis, besef ik me hoe kwetsbaar het leven is. Het geeft me elke dag een reden om gelukkig te zijn.
De tijd heelt niet alle wonden. Het gaat niet vanzelf en het is niet gemakkelijk. Maar de tijd kan je wel iets opleveren. Inzicht, acceptatie, zelfkennis.
De tijd heelt niet alle wonden. Het is gewoon heel hard werken. En als je dat accepteert, ben je al een heel eind op weg.
Hiske Kuilman begeleidt als verliescoach ouders die een baby zijn verloren rondom de zwangerschap of de bevalling. Daarnaast geeft ze trainingen en lezingen over babyverlies aan professionals in de geboortezorg. Ze verloor zelf in 2015 haar zoon Hugo tijdens de bevalling.
