Groter dan een droom

'Zullen we?' riep zus. 'Wat?' Ik duwde mijn oren dicht en luisterde zo hard ik kon. 'Fietsen.'

Nu weet ik best dat je veel kan als je dood bent. Je kan gesprekken doen stilvallen en mensen doen huilen. Je naam wordt plechtig uitgesproken en alleen al door aan jou te denken, vallen mensen elkaar in de armen. Maar fietsen? 'Vannacht neem ik je mee!' gilde ze. Ik knikte ja, maar begreep er niets van.

Het boek vertelt op heel natuurlijke manier over de ontmoeting van een jongen met zijn overleden zus die hij nooit heeft gekend, maar die voelbaar aanwezig is in zijn huis en het leven van hemzelf en zijn gezin. Het is heel gevoelig geschreven en brengt dit zware onderwerp heel vanzelfsprekend en licht.