"Wat een moment van vreugde had moeten zijn, werd een periode van pijn en verdriet. Net voor haar geboorte overleed onze dochter Manon in september 1994."
Het overlijden van je kind is een schok, de wereld staat stil.
"Deze schok heb ik verwoord in gedichten vol emotie en verdriet. Geschreven in het eerste jaar na het overlijden van onze dochter. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan haar denk. In gedachten is ze bij mij, groeit ze met de jaren op, is ze voor altijd in mijn hart."
Over de auteur
Hans van der Mispel heeft jaren nodig gehad om het verdriet na het overlijden van zijn dochter onder ogen te zien. Na alle jaren is hij zover om de gedichten die hij in het eerste jaar na haar overlijden geschreven heeft te delen. Te delen met lotgenoten, te delen met een ieder die een intens verdriet te verwerken heeft. Het lezen van deze gedichten kan troost en herkenning bieden. Weten dat je niet alleen staat in je verdriet, het gemis blijft maar krijgt langzaam een plekje.
De tijd
is onderverdeeld in,
jaren / maanden
weken / dagen
uren / minuten
seconden
als je nu weet
hoeveel seconden in een uur zitten
hoeveel uren in een nacht
welke ik wakker lig
omdat ik je mis
als je nu weet
dat dan iedere seconde
een eeuwigheid duurt
dan pas weet je hoe lang mijn nachten zijn...
Hans van der Mispel
